Gdy obudzę się dnia następnego,
po operacji życia szczęśliwego,
spojrzę na świat w inny sposób,
będę widział już jego piękno,
i będę szczęśliwy, mając kilka osób,
którym szczęście nie będzie bledło.
Bo zadbam o to, by przyjaciele szczęśliwi byli,
a swoimi radościami się ze mną dzielili.
W smutkach pomogę, bo trzeba pomagać,
o każdą sekundę życia walczyć i się starać.
Nie poddam się nigdy, będę walczył dalej,
a, gdy przyjdzie, powiem śmierci starej,
że jeszcze nie czas na mnie,
że jeśli pominie, nic się nie stanie.
Pogadam z nią, jak ze starą przyjaciółką,
lecz życia nie oddam łatwo, będę niby jaskółką,
która niby mała, to w niebo wzlatuje,
ale zawsze, gdy chce, dobrze ląduje…