Gdy pod sztandarem walki stajemyi w ostatniej chwili już wiemy,cofnąć się nie możemy, 
choć wszyscy tu umrzemy.
Idą, wojska niczym baranki prowadzone
i cicho płaczą w sercach, choć spokojnie,
wiedzą, do czego władza wzywa,
jak i gdzie ich używa.
Bo dla nich człowiek się nie liczy,
jedynie pieniądze i czarna krew wśród ciszy.
A sumienie zawsze brudnego faktu nie przyjmuje,
rządzisz, więc się źle nie czujesz.
A ludzie myślą, za kraj, za ojczyznę,
bo zdobędziemy tą obczyznę,
a druga strona, ta napadana,
broni, niczym psy swojego pana...